Verwachten, nodig hebben, willen

Als moeder van 4 kinderen ben je de hele dag bezig. Altijd werken, thuis, op het centrum en kids ondersteunen.

Hierdoor ontwikkelde ik een basis voor mezelf. Niet meer wat ik wil, maar wat ik nodig had. Nodig hebben... het uiterste om te overleven. De kids op de eerste plaats. Daarna het werk en daarna kwam ik wel een keer. De zomervakantie was daar het grootste voorbeeld van. Ik ben een echte moederkloek. Veel kids om me heen en de zomermaanden stonden in het teken met logeerpartijtjes met 10-12 kinderen, uitstapjes, speurtochten, picknicken, zwemmen, films kijken met popcorn erbij en nogal wat meer. Zes weken in touw (in de nodig hebben stand), en stiekem ook weer blij als de scholen weer begonnen.

Inmiddels zijn drie van de vier volwassen en vorig jaar zomer vakantie kwam een grote omkeer. Drie kinderen gingen niet meer mee naar de camping. Werken, eigen vakanties, stage, van alles wat. Ineens zat ik nog met 1 kind op de camping en die ging hele dag vissen.

Toen stortte ik in.....

Er ontstond een nieuwe fase in mijn leven. Loslaten...

Zes weken waarin ik mezelf zocht en realiseerde dat ik veeeeel te lang in de "nodig hebben" stand heb geleefd. Na deze realisatie kwam de fase dat ik realiseerde dat ik toe was aan de "ik wil" fase. Ondanks dat ik dacht dat ik zo mindful was, bleek ik nog een hele kluif te hebben, om in het nu te leven. Vele maanden kostte het om mezelf terug te vinden, want met elke stap kwam weer een ander inzicht en realisatie.

Ik zei bijvoorbeeld vaak "ik verwacht". Later zag ik dat deze worden, open woorden zijn. Als ik van iemand iets verwacht, hoeft hij/zij dat nog niet te doen. Het 'nodig hebben" is een overlevingsbehoefte. Wat is dan de goede behoefte?

Die ging ik zoeken. Uiteindelijk kwam ik toch bij de "ik wil" behoefte uit. Door uit te spreken "ik wil" maakte ik duidelijk dat het een behoefte is vanuit mijn gevoel. Vanuit het gevoel van nu. Vanuit mijn leefwijze. Dit was een hele omkeer voor mij, omdat ik dat altijd egoïstisch vond. Echter voelde dit stukken beter. Ik leerde dat "ik wil" ook liefdevol uitgesproken kon worden.

Nu een jaar later staan we weer voor de grote vakantie. De zomermaanden. Naar de camping met 1 kind. Deze keer spreek ik niet uit " ik verwacht dat we uitstapjes gaan doen of ik verwacht ...." Nee, ik spreek uit " ik wil graag naar.." . Ik kies voor mezelf. Ik kies voor het hier en nu.

Omdat ik toch die moederkloek blijf, heb ik in onze happy family app (app met alle kinderen en bonus kinderen) een aantal weken geleden gebombardeerd: Ik wil een dag met zijn allen op pad. Kies de datum en locatie. Resultaat? In augustus gaan we heerlijk met 10 kids naar burgers zoo en tapas eten. Niet omdat het moet, maar omdat "ik wil".